"siyasetin matematiği" "İsraf ve Tasarruf"
Bir çocuk çamurların arasında oynarken israf etmeden mutluyken, bir kral tahtında müsrif ise kesin mutsuzdur; çünkü müsrif kral israf ettiğinin kesin farkındadır...!
İlahi emirdir; yiyiniz içiniz israf etmeyiniz...!
Yaşadığımız hayatta hem yaptıklarımızın ve hem de çabalarımızın sonuçlarını alacağız.
Harcamalarımızı kontrol edemezsek, hayatımızı kontrol edemeyiz.
Hakikat ve zaman nimetine adanmayan her dakika, cehalete salınan tembellik tarafından çalınacaktır.
Nimete en büyük ihanet nimeti israf etmektir.
İsraf etmek başkasının ve muhtaç olanın hakkına tecavüz etmektir.
En büyük tasarruf siyasetten ve itibardan tasarruf etmekle başlar..
Yönetenler tasarruf etmezlerse; yukarıdan aşağıya çürüme ve yozlaşma virüs gibi tüm topluma yayılır ve önü tutulamaz kaoslara sebep olur...!
Bakın günümüz siyasetine ve yönetim şekline; isaf ve tasarrufa en iyi örnektir ne yazık ki...!
Bilmeyenler için tarih tekerrür eder; müsrifin sonu iflastır...!
Demokrat Parti ve Devamı DYP
Demokrat Parti; köylü, dilsiz, mutlak sefil, savunmasız ve mustazaf bir milletin öfkesini örgütleyerek siyasetini ortaya koymuştur.
Dönemin gardırobuyla tarif etmek gerekirse sekiz köşe kasketlilerin fötr şapkalılara karşı verdiği mücadelenin adıdır.
Demokrat Parti devletle girdiği bu mücadeleyi kazanmış ancak mücadeleyi sona erdirememiştir.
Sol siyaset CHP’nin alt yada çapraz türevleri olarak tezahür ederken sağ siyaset Demokrat partiden mülhem bir çerçeve içerisinde kimlik bulmaya çalışmıştır.
Cumhuriyet yönetimlerinde devlete sağ ya da sol sıfatların yakıştırıldığı tek ülke olan Türkiye, CHP’nin siyaset felsefesi ile sol olarak tanımlanmıştır.
Her türlü siyasi ve ideolojik vasıflardan vareste olması gereken devletin bu bütünleşme temelinde solculukla oluşturduğu ünsiyet sağ siyaseti “karşıt” olarak konumlandırmıştır.
Dolayısıyla merkez sağı oluşturan partiler kendi siyasi mecrasında sol rakiplerle beraber devletle de gizli bir yarışın içindedirler.
Türk demokrasi tarihinde, Parti devletinden devlet partisine dönüşen, devletle eşleşen ve demokratik formalitelerle günümüze kadar devletle yarı ayrışık bir hayat süren CHP ile, Demokrat Parti’nin genlerini taşıyan ve onun doğal mirasçısı olan DYP dışında köklü geleneğe sahip bir başka parti yoktur.
CHP, gücünü devletin dinamiklerinden alırken DYP, jakoben dönem konjonktüründe devletin (CHP) izniyle devlete karşı oluşan öfkeli bir reaksiyonun örgütleyicisi olarak tezahür eden Demokrat Parti’nin çocuğu olarak doğmuştur..
Bir paradigma olarak ortaya çıkan Demokrat Parti’nin Türk siyaset tarihindeki talihsiz serüveni, devletin anatomik şifrelerini çözen Adalet Partisi ve onun lideri Süleyman Demirel’le farklı bir çekim platosuna taşınmıştır.
Artçı müdahalelerin Türk demokrasisini terbiye etme istenciyle siyasal erdemin temsilcileri arasındaki taktik ve psikolojik didişme, her ne kadar siyaseti ikmale bırakmışsa da AP’nin yüklendiği misyon demokrasiyi büyük ölçüde evirmiştir.
Fakat DYP Demokrat Parti’den aldığı siyasi mirası, varoluş sebebi olan “sol devlet”e karşı kullanmak yerine devletçi bir söyleme mahkum olmuş ve bir anlamda kasketleri fötr şapkalarla değişmeyi benimsemiştir.
Tansu Çiller’le başlayıp Mehmet Ağar’la devam eden “devlet adına kurşun sıkma” hamasetinin siyasal söyleme dönüşmesi, devletin asli sahibi olduğunu söyleyen CHP’nin mütemmim cüzü olmuştur.
DYP bir anlamda miras aldığı altın heykeli eriterek yeniden şekil vermeye çalışmış ve fakat aldığı şekil Demokrat Parti’nin kırmaya çalıştığı devlet ikonasına dönüşmüştür.
40 yıl boyunca DEMİREL"in siyaset bilmeyen politik ve manevratik fırıldaklığı ile TÜRKİYE değer kaybetmiş ve gelecek yürüyüşünde hep engellenmiştir..!
Sağ siyaseti açısında her türlü imaj problemine rağmen DYP, Türk siyasetinin dünü kadar bugünü için artık önemini yitirmiş ve siyasi bir müsrif olarak hem müflis olmuş ve hem de hamaset mezarlığında iyi bilmezdik nidaları ile el mevta olmuştur...!
Milletin emanetini alanların; emaneti hoyratça israf etmeleri her zaman acı sonları olmuştur...!
