SAMİMİYETİMLE BİRLİKTE GELDİM. MERHABALAR...

Kimi demli bir Rize çayını vesile eder, kimi bir çift tatlı sözü, kimi sade ama içten bir gülümsemeyi  Samimiyete.  Samimiyet ise nelere vesile olmaz ki?...

Bana da bir “Dost”un samimiyeti vesile oldu, cesaret verdi de kendi sokağımda hariçten gazel okurken haddimi aşıp “Vasat”a terfi olduk. Altında kalıp ahengi bozmayız İnşallah.…

Madem huzura geldim ve madem “samimiyet” dedim, kendimden çok kısa bahsedeyim o vakit; An itibariyle 15.265gün ve 6 saattir İNSAN olabilme gayretiyle nefes almaktayım. Hepsi bu…

İsmimin önünde şatafatlı bir unvan, beni var edenden başka beni himaye eden  bir kuvvet yada bana tahakküm kudreti veren bir makamım yok. Bu birazda hiç bilet almayana piyango vurmaması gibi bir durum sanırım. Zira alın teri dökmeden sahip olunanın vebalinin  olduğunu düşünenlerdenim.

Genelde kısa yazılar yazıyorum. Derdimi kendilerine anlatmak istediklerim sevmiyorlar uzun yazıları, sıkılıyorlar. Öyle alıştırılmışız, gayret silahımızı almışlar elimizden. Yerine bizim adımıza düşünen, bizim adımıza konuşan, bizim adımıza karar verenleri koymuşlar. Teslim ettiğimiz irademizin karşılığında  ödül olarak da tembelliği vermişler bize, oyalanıyoruz…

Kimi zaman bu tembelliği makam ve para ile tahsis etmişler tabiyetimizi liyakat sayarak. Kimileri cennetin anahtarını sunmuş ev sahibi gibi...

Önce verdiklerine müptela etmişler sonra yokluklarıyla korkutup tahakkümlerini devam ettirmeye çalışmışlar. Bizi kendilerinin olmadığı bir ortamda var olamayacağımıza ikna etmişler vesselam… 

Üzerine atılan dünyalığa tamah toprağı, katman katman kapatmış doğruluk ve samimiyet üzere var edilen fıtratlarımızı. Onu kendi kalplerimizin mezarına gömmüş. Var oluş gayesini unutturarak yeni ma’budlar var etmiş dimağlarımızda.

Bu hastalık toplumun içerisinde yayıldıkça çıbanlar oluşmuş içi irin dolu, deştikçe yayılan, deşenin eline bulaşan.

Bu yüzden kalpteki yaraya aklın neşterini vurmadan önce iltihabı kurutmak lazım gelir kanaatimce. Sonrada aklın ucunu  yakmak gerekir ki vesvese ve  önyargı mikropları kırılsın.

Bu niyet ve istikamette SAMİMİYET ile başladığım “Vasat” hayatıma, toplumsal yaraların benim bildiğim en etkili iltihap kurutucularından biri olan “SAMİYİMET” ile devam edeceğim bir sonraki yazımda, nefesim yeterse.

Önemli Not: Küçük insanların büyük kusurları olur, büyük insanların ise küçük egoları. Bu sebeple kusurlarımı affınıza sunuyorum en başında.

Muhabbetle Selam Ederim.