Kırık Bir Sitem

Yeni bir akşam da..

Güneşin batışının ihtişamı gözlerimi kamaştırıyor.

Birden hafiften kısık bir sesle gelen müzik sesi..

Sezen Aksu’nun şarkıları.

İçimde hüzünlü bir kıpırdama.

Bugüne özel sanki..

8 Mart Kadınlar Günü

Ruhuma özel hediye  gibi.

“Yansın İstanbul bu gece”

Bir an kendi ruhumdan geçen, işte kadın bu dedim.

Çalan duygusal bir müziğin sesiyle, içteki hüzünlü bir dans.

Kadın sadece papatyalardan oluşan incelik.

Kadın tebessümüne yansıyan sevinç.

Yağan bir yağmurun altında yüzünü gökyüzüne çevirmek.

Şöyle devam edersek..

Kadın suçlanmak değildir.

Sözler incitirken, bir yüreğe dokunmak varken..

Ya yüzünüze çarpan sözler, içe akıtılan damlalar, nasıl bir insanı mest edebilir.

Yüze vurulan tokattan ne farkı vardır.

Anlatmaya anlaşılmaya çalışan yosmanın da değeri vardır.

Kadınlar ölürken, kendi içimde anlamlandıramadığım günleri özellikle bugün hiç anlamlandıramadım.

Soruyorum...

Kadınlar neden ölüyor?

Sizi kadın gibi göremeyen,

sevginizi hak etmeyen...

Sözleriyle öfke kontrolünü bilemeyen..

Evet..

İçinizi ruhunda anlamlandıramayan kişi...

Size bir insan gibi değil, eşya gibi hüküm veren ruhlar yüzünden ölüyor.

Her şeyde sonuç aynı değil mi?

Bir kadın olarak bugün umutsuzum.

Hissedilen sevgilere karşılık alınan cevaplar..

Sevginin kıymetini bilmeyen insanlar.

Sizi hiç düşünmediklerinizle suçlayanlar.

Sizi en çok sevip, sizi ilk infaz edenler değil mi?

Sonucunda ise ne kadın, ne erkek biz buna insan diyoruz.

Bir insan olma çabasında olan ben..

Kendini bilmeyen insanları..

Vicdanlarına davet ediyorum.

Allah’a emanet olun