“KAKTÜS SENDROMU”*

*Kavramı Ali Necip Erdoğan’dan aldım.

Kaktüs gibisin.

Dokununca batarsın.

Dokunmasalar bile “batma” hissi uyandırırsın.

Dışarıya kapalısın.

Kendi içindekiyle büyütürsün kendini.

Dikenlerini kendi suyunla beslersin.

Ne kadar büyürsen dikenlerin de o kadar büyür, keskinleşir.

Cimrisin.

Açtığın çiçeği koklamak isteyen delik deşik olur.

Kaktüs gibisin.

Özgüvenin kibrinden ve cahilliğindendir.

Sağlam değilsin.

Kimseden bir şey dinlemezsin.

Kimseden bir şey almazsın.

Kimseden bir şey öğrenmezsin.

Kendi suyunla hayata tutunursun.

O kadar içine kapanıksın ki doğan güneşi, yağan yağmuru bile kendine yorarsın, kendinden bilirsin.

Yine de sevimlisin.

Gibisinden değil, kaktüsünden.

Küçük olunca daha da sevimlisin.

Bir saksılık yerin var gönlümüzde.

Daha ne olsun.