“Ene-l Hak...”

Hallac-ı Mansur “Ben kendimden öteyim, 

O’nda varım ve yine O’ndandım. 

Hak’tan başka bende kimse yok!”

Kendinden geçip kendi aslında bütünü bulma... 

Aydınlama nefisten vazgeçiş de gizli...

Gönül gözünü gerçeğe açanlar görünene kölelikten kurtulma da...

Öncesi bilmek elbet hak olan gerçeği...

Beyin kafanın içinde ki bir aksesuar değil sorgula...

Her şeyin beyinle bilinmeyeceğini de bilerek düşün... 

Düşünüyorsun öyle ise varsın değil, varlığın düşünmene sebep... 

“Her şey ancak karşıtının varlığıyla kavranabilir.”

Kötüyü anlamadan iyiyi anlamak yok...

Ateş için de yanıp kavrulmadan hiçliğe ulaşma yok... 

Kolaylıklar yolu sanma bu yolu... 

Zora da talep isen gel... 

Zıtlıklardan gelecek kavrayışın...

Kavrayış denilen kurtuluşuna kardeş... 

Kavrayışına vesile olanı ötekileştirme vebaline girme!

Onları anladıkça hayatı... 

Hayatı anladıkça varoluş sebebini anlarsın... 

Araştır, öğren, uygula, öğret...

Veremezsin sen de yoksa iyi başkasına...

Kendini iyi ile doldur ki iyiyi dağıtasın herkese... 

Karamsar olmak inancına aykırı elbet,

Lakin sahte iyimserlikle de zaman kaybetme...

Madde ile mutluluk tacirlerini bırak...

Alem manada saklı...

Mana kapanmak değil insansız bir yere...

İnsan içindeyken uzak tutmak kötüden ruhu...

Koru ruhunu geçit verme kötüye...

Sınanmadığının üzerinden vaaz vermeye geri dur...

Delirmiş hayat seline kapılma...

Sakin ol,

Aklınla gör,

Kalbinle tanı, 

Vasat da kal...

Bunların hepsini yapacak güç nerede mi?

Unutma sen kendinden ötesin... 

Ene-l Hak!