YEŞİL PATİKA...

Çok önceki zamanlardı.

Belki de insanlar birbirlerine daha dost, daha sevgiliydiler.

Kararmamıştı daha kalpler, gözler aydınlığa çevriliydi.

Yemekler paylaşılır, aynı mataradan sular içilirdi.

Koyun koyuna yatardı akla-kara.

Tebessüm eksik olmazdı yüzlerde, mizah diz boyu.

Gülerdi çocuklar neşeyle, büyümek mümkün olmazdı bu güzelim ruh halleriyle.

Ayak basmamıştı,  bencil duyguların insanları, gözbebeği gibi korunan bu yeşil patikalara.

Daha bir neşeli açardı hercai menekşeler, sümbüller.

Ihlamur ağaçları şadırvan gibiydi, kimin kim olduğuna aldırmadan yayardı mis kokular.

Papatyaların sarısı belirgin, neresinden başlarsan başla; seviyor-sevmiyor oyununda hep seviyor gelirdi beyaz kanatlarından.

Gelincik toplardı, başları gelin gibi süslü çocuklar.

Yeşil patikada yol almak çocuklar, gençler, sevgililer için bir Hacc’a, bin tavafa denkti.

Toprağın ana rahmi olduğu yeşil patikada, çam ağaçları bir babanın güvenli kolları gibi yükselirdi göğe.

Yeşil patikada hastalar iyileşir, gönlü kırıklar güleşir, kimsesizler eşe, dosta, yarene ulaşırdı.

Sabahın ilk gün ışıklarının sızdığı her biri dünyaya gönderilmiş tehlike bekçisi olan tepelerin arasından, ışıklar bir sevgili busesi olup, elma yanaklara doluşurdu.

Tasarlanmazdı hiçbir kötülük, taammüden değildi aşklar.

Sevdalar özgürce yaşanır, hapishaneler örülmezdi güzel insanlara.

Doğan her çocuk yeşil patikadan bir kez geçti mi,  kucaklardı, umarsızca seven, yaşayanlar.

Çocuk; ah güzel çocuk, herkesin dostu, güzeli, koklamaya kıyamadığı çiçeği.

Bal peteği gibiydi kucaklar, çocuk gezerdi, bütün balları emerek.

Neylesin çocuk korkuyu, korku yok. Neylesin  çocuk hüznü, hüzün yok.

Mutluluk ama çokça mutluluk.

Sevgi dibine kadar işlemiş çocuğun.

Dağlar, bayırlar, ayaklarının altında ipek İsfahan halısı.

Çocuk uçar kaygısız, Anka Kuşu çocuğa olmuş kanatlı döşek.

Hayallerden de öte bir gerçeğin içinde, cennetti yeşil patika, güzel yolun insanlarına.

Kavganın olmadığı, yalanın bilinmediği, sevgi yalın gerçek nazlı insanlarda.

Yeşil patikanın yolcuları,  bütün kötülüklerden anadan üryandı.

Birlikte sevinilir, üzülmek nedir adı dahi bilinmezdi.

Bu patikada.

Tadlar damaklarda.

Kucaklar aşk seni.

Yolun geçerse yeşil patikalı ormanda.

Yusuf Akın/21.10.2019/İzmir