YAŞIYORSAN GERİSİ UMURUM DEĞİL

Ne zaman bu şehre gelsem,
Bir yudum mavi,
Bir tutam sevi                                                  
Keser yolumu ansızın.                                    
 
Yürek yorar bir kırlangıç yavrusu,                   
Bir ardıç uçar                                                   
Yüreğimle saklambaç oynadığın sokaklara…
Adresini bilmediğim bir çocuk ağlar,                
Duygularıma yakın.     
                                      
Seni düşünmek öyle çoğaltıyor ki beni.           
Şehir üstüme devrilir.                                   
Mavi yanar,                                                  
Sevi yoz olur.                                               
Sensiz sebil ettiklerim aklıma gelir.              
Nehir gülüşlerin...                                        
 
Ömür torbasına düşer gün                           
Düşlemin tuvale durur.                                 
Bir kelebek palet olur ressama.                    
Üşüyen yalnızlığına sarılan kadın,                
Bu şehrin anılarında öyle susma.                 
 
Gittiğin güne şifreli,                                                
Yaşanmamış zamanlardayım.                      
Şahdamarıma yürür bir dal karanfil.             
Üstüne kilitlediğin tüm kapılar senin olsun.  
Yaşıyorsan, gerisi umurum değil...                
 

Mahmut Şimşek
                                   
Ürgüp-Ankara

(GÖNLÜMÜN İKİ YÜZÜ-2005)