STEFAN ZWEİG'IN GİYOTİNİ

Tüm piyonlar birleşmiş tahta bir tahtta kat kat.

Yeryüzü çamur, SATRANÇ bitmiş, insanlık mat.

Telaş içinde bir yandan bir yana korkunç asır.

İnsan olup, vicdan göstermek bir YAKICI SIR.

Zerreden bütüne kaosu davet eden illetler.

AMOK KOŞUCUSU'nu bile kıskandıran cinnetler.

Gözün önünde geçen merteklerden habersiz.

HAYATIN MUCİZELERİNİ beklemekte, çaresiz.

Üç atımlık nefesini bir vadide harcamış boşa.

AY IŞIĞI SOKAĞI'nda yorulmuş koşa koşa.

Umudun tükendiği an, despotluktan derbeder.

BİR KALBİN ÇÖKÜŞÜ'nü, bir tarih takip eder.

İnsan en çok anlaşılmamaktan dolayı üzülür.

Elleri başka bir elde, KIZIL kıtaya doğru süzülür.

Bir dönse eski çocukluk günlerine musmutlu.

GEÇMİŞE YOLCULUK olsa, kalbi derinden kutlu.

Hayatın her anına kulak kesilmiş yüce zanaat.

Önemli, BİR KADININ YAŞAMINDAN 24 SAAT.

Kanı insanlık için damardan taşan edebi usta.

OLAĞANÜSTÜ BİR GECE'den sesleniyor, dosta.

Zor zamanda konuşmak çağında büyük onur.

BİLİNMEYEN BİR KADININ MEKTUBU okunur.

Ustaları sever, biyografiler ilmik ilmik işlenmiş.

Asır devrilse de ÜÇ BÜYÜK USTA genişlemiş.

Göz kesilsek şimdi önümüzdeki akan yaşama.

Bir gereksiz MECBURİYET yıkılacak ilk aşama.

Söz vaktinde söylenirse yüreğe lazer bir ışık.

Özgürlük durudur, KORKU olursa çok karışık.

Av.Yusuf AKIN/08.02.2021/İzmir