SİZ DE SIKILDINIZ MI?

Size de nezaket kaybettiriyor gibi geliyor mu?

Size de, sadece size doğru tavır yanlış öğretilmiş, başka herkes gereğince öğrenmiş gibi geliyor mu?

Yalnızca kelimelerle oluşan bir hal de değil nezaket, tavra siniyor, bakışa siniyor.

Karşılaştığım kişinin nezaketi, düşünceli tavrı beni çok memnun ediyor.

Bu tavra ulaşma çabası insanın kendisinde iken nasıl pişmanlığa yol açar ki?

İş hayatının büyük bir çoğunluğunda yapılması gereken işin, yapılması gereken zamanda, yapılması gereken şekli ile yapılmamış olduğunu görmenin stresi ile başa çıkmaya çalışıyoruz.

Verilen sözlerin tutulmaması, sözünü tutmamanın bir yaptırımı olmaması…

Tam o aralarda bir yerde nazik bir tavrın, sıranın önüne geçeceğim diye tepinmemenin, benim işim acele dememenin, ayrıcalık bekler bir halde salınmamanın işleri daha da zorlaştırdığını düşünmek.

Hakkından fazlasını isteyenin, sırasını beklemeyenin, kurallara uymayanın işlerinin su gibi aktığını görmek.

Günün en tatlı anı(!)

Hayatın her anında haksızlığa talip olan, ödüllendiriliyor gibi hissetmek.

Her fırsatta bağırıp çağıranların stresi daha az yaşıyor, umursamıyor, bir şekilde hallediyor gibi görünmeleri. Hatta saygı görmeleri.

Sizinse başa çıkmanız gerekenlerin sürekli artması.

Bu tavrın eninde sonunda “mutlu” hissetmeye engel olduğunu, hayatınızı zorlaştırdığını düşünmek…

Fark ettikten sonra nasıl olacak peki? Neye karar verilecek?

Aynı şeyleri hissediyorsanız siz ne yapacaksınız? Siz de sıkıldınız mı?

İncitmeme, baskı yapmama, kolaylaştırmaya çalışmaya üzerinden mi devam edeceksiniz.

Saygılı tavrınızı koruyup, “bugün git yarın gel” in abonesi mi olacaksınız?

Yoksa karşılaştığınız herkesi sindirmeye mi çalışacaksınız?

Neye karar vereceksiniz?

Değişecek misiniz?

Hüseyin KAYA üstadın söylediği gibi, belki de “İyilerin zaferlerindendir, kötülere yenilmek.”