“ SANMAYDI ASLINDA ÖYLE DEĞİLDİ...”

Kapı çalındı o çıktı. 

Kapı çalınmasaydı da çıkacaktı zaten hazırdı.

Kapı çalındığı için çıkmadı.

Çıkmasının kapının çalınmasıyla uzaktan yakından bir ilgisi yoktu.

Kapı çalınınca çıktığını görenler öyle sandı.

Sanmaydı aslında öyle değildi.

O çıkacağı için mi kapı çalındı bilmiyor. 

Bildiği çıkacaktı kapının çalınması çıkmasıyla karşılaştı. 

Karşılaştılar diye karşılamak için çıktı sandılar.

Sanmaydı aslında öyle değildi.

Kapı çalınmaya başladığında o zaten ayakkabılarını giymiş kapının tokmağını çevirmeye başlamıştı.

Çalındı diye açmadı kapıyı dışarı çıkmak için açtı.

Dışarı çıkmak için kapıyı açtığında kapının çalındığını duyup açtı sandılar. 

Sanmaydı aslında öyle değildi.

Kapıyı açması ile çalınması aynı zaman dilimine gelince kapıyı açması çalınmasından sanılıp yorumlandı. 

Sanmaydı aslında öyle değildi. 

Sorsaydılar öğreneceklerdi.

Sormadılar.

Biri sandığını öyle gibi anlattı. 

Doğru mu değil mi demeden diğerleri bu sanmayı yaydı.

Öyle çok yayıldı ki bu sanma... 

Sanma kalıcı gerçek kabul edildi.

Sonunda o bile kapıdan çıkmak istediğini unuttu...

Kapıyı çalındığı için açtığına inandı. 

Çalındığı için açtığı sandığı kapının arkasına saklandı kaldı, çıkmadı dışarı. 

Çıkmak için açmamışım zaten dedi kendi kendine.

İyi ki yol gösteren dostlarım var dedi.

Gösterilen yolun doğru olup olmadığını ya da yol gösterenlerin dost olup olmadığını düşünmeden girdi eve tam çıkarken. 

O da diğerleri de kapı çalındığı için açtı sanarak öldüler. 

Kimse öğrenemedi gerçeği.