ÖLÜM EVLÂ, YAŞAM BELÂDIR.

Kaderin terekesinden avuçlanan nasiplerin fecrinde,
kederin bereketinden kavrulan hasiplerin hiddetinde;

Hüznün, nefislerin tabanlarında ezilen şiddetinin fevkinde;

İsyandan devşirme bir serzenişin,
korkuda kör olmuş cinnetinde;

Kibrin dirheminde, firavunun uhdesinde,
ihtirâsın fitnesinde, cürmün şehvetinde,
menfaatin mürüvvetinde, merhametin sandık kilidinde,
zulmün dehşetinde ve küfrün ellerinde;

Kadim kelâmın,
sağırlar meclisindeki zikrinde;

Kâbeyi yıkmayı meziyet kılan insan,
hangi sualden sonra
bahtiyar olmayı tahayyül edebilecek?

Kaburganın altına gizlenmiş bir yumruk taş ile yaşayan insan,
hangi mecalden sonra yüzünü kaldırabilecek?

Nemrudun nefsinden müellif el yazmasının her harfini kalbine nakşeden insan,
rahmet ile nasıl nazarlanacak?

Rahmet diler iken zahmet diken insan;
ar perdesini yamamaya,
hangi yalanın deliğine boyun bükecek?

Sefil hengâmesini hangi mengenede kefil edecek,
insan mintanı giymiş yaratık?

Hak olanın icra olacağından telaş edip,
küfrün deresinde ruhunu döven insan;
zehrini,
çiçekli kılıflarda saklamaya utanmamaktan
vazgeçebilecek mi?

Haddi aşmaktan,
dört kitabı bir cümlede inkârdan,
iyi söylenip kötü eylemekten,
şeytanın kapısını dinlemekten,
necisten şifa ummaktan,
nefisten hayır kollamaktan,
dergâha kilit vurmaktan,
aklı yaban bırakmaktan,
fikri murdar ile fikir satmaktan,
zikri bozuk ile küfür saçmaktan,
kalbi çürük ile zulüm yaymaktan, ferasetten mahrum ile mahrum olmaktan;
vazgeçmeyecek, vazgeçemeyecek
ve vazgeçmek nasip olmayacak...

...

Ey insan.
İstemem seni.

Cennet ile müşerref olsam dahi,
cehenneme razı olmaya razı bir hiddete
sübuttur kalbim.
Yeter ki sen affedilme...

...

Ateş mi suda bahtiyardır
Yoksa su mu ateşte?

Fıtratın şevk-i alâsında
Hangisinin rengi elâdır?

Ey dost.
Zannım, kanıma karıştı.

Sanki;
Ölüm evlâ, yaşam belâdır...