HİÇ GEÇMEYECEK SANDIĞIMIZ GEÇİNCE

Hiç bilmiyorum işte o zaman nasıl olacak.

Değişmiş görecek miyiz kendimizi.

Bu kadar eğip bükmeden hastalık bizi kötüydük biz.

İçimizdeki kötüler kötü, iyiler de kötülere engel olamadıkları için kötüydüler.

Bu kadar kötülüğün olduğu, hepsini de kanıksayıp yanından geçip gittiğimiz, duyup boş verdiğimiz dünyada bir şey “pause” düğmesine bastı aniden.

Bizim rahatımız gibi, kötülüğün de rahatı bozulmadı mı? Ara verip kendi derdine düşmedi mi? Gelip, görüp, yenen, kötülüğü de yenmedi mi?

Nasıl sustuğumuzu, nasıl alıştığımızı fark ettirmedi mi?

Saçma olanı hatırlatmadı mı? Silkinip kendine getirmedi mi?

Rutini böldüğünde, o rutinin içindeki kötü olanı da bölmedi mi? Başka türlü de olabileceğini göstermedi mi?

Başka türlü olabilir. Başka türlüsü mümkün.

Farklı seçimlerimiz olabilir. Her şey farklı olabilir.

Bu küresel salgının durduğu öyle şeyler ki var ki, olmasa daha iyi olur şeyler. Olmasa da olur şeyler.

İşte onlardan ne kadarı bizim seçimimizle değişecekse o seçimleri yapmamız gerekiyor.

Durup düşünüp, bu yaşanananda da fayda bulup, bu kadar farkına vardıktan sonra bir şeyleri değiştirmemiz gerekiyor.

Öyle seçimler yapmalıyız ki, top yekun bitmeli esaret.

Hiç geçmeyecek sandığımız geçince, yapabilecek miyiz o seçimleri?