GURURLA…

Kayseri Bölge Adliye Mahkemesi’nde görevli hâkim Yusuf KUYUPINAR, 29 Ekim Cumhuriyet Bayramı nedeniyle kente 1923 adet meşe palamudunu tek başına ekti.

Yalnız hissettiğinde bu cümleyi içinden tekrar da edebilirsin.

Kayseri Bölge Adliye Mahkemesi’nde görevli hâkim Yusuf KUYUPINAR, 29 Ekim Cumhuriyet Bayramı nedeniyle kente 1923 adet meşe palamudunu tek başına ekti.

Yusuf KUYUPINAR, boş bir sayfaya kendi cümlelerini yazdı: “Ülkemiz geleceğimiz, ektiğim meşe palamutlarının takibini yapacağım. İlkbaharda yeşermeye başladığında mutluluk duyacağım.  On yıl sonra burası yemyeşil olacak.” Dedi. “Daha büyük ve güçlü Türkiye için” dedi.

Bizse o sırada başkalarının cümlelerini dinliyorduk. Neyin önemli olduğunu tartışıyorduk. Susup, yutup, kabulleniyorduk.

Afişler her yerdeydi. Çağırıyorlar, gidiyorduk.

Konser afişlerinde bile “o” coşku vardı. Asalet falan da vardı. Parıldıyordu. Mis kokuyordu. Ne ararsan vardı yani, uzayıp gidiyordu.

Ne çok fotoğraf karesi, ne çok ses vardı.

Akşam değil de kalabalık çöküyor sanki.

Kim demiş, kim ne demiş papyon takmış, uğulduyordu…

Uğultular “övünç” oluyordu.

Sahnedeki “cumhuriyet kadını” nene hatunu pek de andırmıyordu. Cefanın da sahnede yeri, övülecek yanı yok, havai fişekler patlıyor, coşku zirveye çıkıyordu.

Gelip, görüp, kabulleniyorduk.

Dilek ve temenniler bu yıl da değişmiyor, nasıl bir ışıksa gözler kamaşıyordu.

Sonra sabah oldu. Bir hukukçu, tek başına 1923 meşe palamudu ekti.

Beyaz mı gri mi anlamak için yanına bembeyaz mı koymak gerekiyor?

1923 Meşe palamudu, tüm naifliğine rağmen tokat gibi. Tüm seslere, müziğe, kalabalığa, yenilene/içilene, giyilene, bakılana. Var bu işte bir yanlışlık ama, dediğimiz her şeye.

Tek başına bir de. Tek başınalığında doğrusu var demek. Söyleyebilecekleri var. Yapabilecekleri var.

Hani yalnızsan da illa yanlış değilsin. Doğru kalabalıkta değil. Sessizlikte bazen.

Susarlarsa duyacağız…

Cesaret edeceğiz yalnız kalmaya. Ki geriye meşe palamutları kalacak…