Hüseyin Kaya'nın kaleminden Elazığ depremi üzerine özel bir şiir

Sallanmak Var Sarsılmak Asla

Daha yeni işaret almış aşkından
Bir bakış, bir mesaj canlı bir haber
Belki de beraber bir kahve içilmiştir

Daha yeni maaşını almış bir baba
Bir pabuç bir oyuncak belki de bir entari
Çocuklarına kim bilir eşine varmak üzere

Bir ana emzirmekte ay yüzlü bebeğini
Bir dede veya bir nine ne fark eder
Selam vermek üzere tahiyatta

Bir eğlence yerine hazırlanmakta
Yüzüne yeni bir suret vermekte bir genç kız

Bir misafir bavulunu açmak üzere otel odasında
Sabah erken kalkacak bir fırıncı mis gibi uyumakta

Daha merhaba dememiş bir çocuk
Daha hecelemeden kundakta

Hayata baygın bakışlarıyla tutunmakta olanlar
Layık olmadıklarından alık olanlar boş bakmakta
Umduklarından kaçanlar başıboşlar
Hiç ölmeyecekmiş gibi toklar

Saymaktan yorulmayanlar
Yoksulluktan yorgunlar
Ve sayamadığımız tüm insanlar
Ve kar altında dinlenmede duranlar
Bir sıcak köşede miyavlayanlar
Bir sarsıntıya muhatap olanlar

Üzülürüz yanar yüreklerimiz
Öğreniriz yardımlaşmayı
Fedakârlık dost kılar bizi
Hissediş, duygu, umut
Ve hatta devamı gelmemiş
Sona ermemiş nice beklentiler

Sadece ceset ölür
Hay’dan gelen hayat
Ceset olmakla son bulur mu..