HÜSRAN

Sağımıza güneş bakar, solumuza ateş.
Diğer sağımıza kar yağar, solumuzun ötekisine hüzün.

...

Derdimiz torbalara dolar, sırtımızdan göğsümüze kaçar.

Kalbimiz yer değiştirir, nefsimize mesken açar.

Lanetlenmiş bir kavmin zulmünde toprağından kovulmuş kadar mahsun olur omuzlar.

Eller, pençeler belleri.

Dizler, her boşlukta titreyen beden gibi doldurur korkuları.

...

Pencereden kar gelmez, bacadan duman küsmez.

Yağmurdan düşen rahmet, saçlara aşk serpmez.

Dağ keçileri, düz yolda inat etmez.

Tuzlu su, tuzsuz olana hürmet etmez.

Meşk aşka, aşk meşke itibar etmez.

...

Fitne, saklanmaya yeltenmeyecek bir edepsizdedir.

Hakikat, insana emanet edilen kısmı kadar sandığa mahkûmdur.

İçinde değil, kilidinde.

Yalan, doğru söylemenin kanun olduğu hikayede derebeyi.
......

Akıl, hovardadan serseri bi sarhoştlukta.

Şuur, şuursuz bir merdanede.
Ferasetin tersi istikamette.

Arzular, istekler bankasının genel müdürüne yalaka.
Sınırsız torpil sefâsında.

Gönül, katıksız ve mayasız bir nimet gibi.
Atılmayı bekleyen çöp poşetinde, kapı kolu askısında.

Kaygılar, kaygıların kaygısında.

...

Ateş, suyun bohçasında.
Su, ateşin kokusunda.

...

Dağların çivisi sökülecek sanki.

Volkanlar, geldikleri yere çökecekler belki.

Denizler, payına düşen ile yetinmeyecek gibi.

Arş, su renginde bir kılıç ile ikiye mi bölünecek acep?

...

Düzen bozuldu azizim...

Fetret yetmedi ruhumuza, fıtrata isyan belirdi.

Titremeye sıra bulamayan yer, gökten küser oldu; üç kuruşlukların, üç kuruşluk menfaatleri dehşetinde.

Düzen, düzelmeyecek azizim...

Hiçbir şey yetmedi.
Zulüm bitmedi.

Velhasıl azizim.
İnsanlık hüsrandadır...