“AKŞAM PAZARI BÖYLE...”

Akıl ne kadar da gerekli... 

Gerekli olan akıl tapınmaya dönüşmede...

Akla tapınmada ki mantık ne?

Akıl alır bir Yaratacı derdine düşen akıl...

Akılsızlığını her daim korumada...

Vicdan yoksunluğunda akıl...

Kendi günahlarını akşam pazarında toplama derdinde...

Tanınmasın diye kapamış elini yüzünü...

Bakmıyor kimsenin yüzüne...

Mekanik bir düzende çıkan sesidir duyulan sadece...

Satıcı da irdelemiyor çok yorgun evine gitme derdinde... 

Veriyor ona elinde kalan az çürüklerden üç beş tane...

E akşam pazarı böyle...